– website under construction –
Een veilige haven zonder druk om te presteren of jezelf te bewijzen. Waar gewoon jezelf zijn goed genoeg is.
Dat is wat ik altijd nastreef te zijn. Voor kinderen t/m 12 jaar uit heel Nederland, die zielsgelukkig willen zijn en blijven.
Nieuwsgierig naar mijn 5 kernwaarden?
Bekijk deze video ↓
“A child is like a butterfly in the wind. Some can fly higher than others, but each one flies the best it can. Why compare one against the other? Each one is different. Each one is special. Each one is beautiful.”
– unknown
Ik voelde het altijd al. Dit is mijn roeping
Ik voelde altijd al dat ik in dit leven iets wil meegeven aan anderen, op een heel hoog niveau.
Later ontdekte ik dat het ook heel belangrijk is voor mij, om dat te doen op MIJN manier. Ik ben hier om het nieuwe te initiëren. Ik ben een visionair. Ik zie waar we heen zouden kunnen met deze wereld.
Kinderen zijn mijn passie. Altijd geweest! Grappig genoeg wist ik als kleuter al dat ik juf wilde worden. Toen ik zelf nog een klein kindje was, voelde ik al dat kinderen mijn passie waren en dat ik iets voor hen wilde betekenen in mijn leven.
Het kon me dan ook niet snel genoeg gaan dat ik 12 jaar was en mocht gaan oppassen. Dit was het leukste bijbaantje wat ik kon hebben, omdat ik dan met kinderen in de weer was.
“Laura voelt het goed aan als er iets speelt en ik raad haar zeker aan als coach”
– Joan, ouder
Studeren: de PABO & Master ‘Special Educational Needs’
Het was voor mij dan ook altijd al duidelijk dat ik de PABO zou gaan doen, zodat ik voor de klas kon.
Een ervaring tijdens die studie die heel veel met me gedaan heeft, is mijn stage op een AZC-school. Het werken met vluchtelingenkinderen maakte t.o.v. andere stages iets extra’s in me los en raakte me tot in mijn ziel. Het was namelijk daar dat ik voor het eerst écht voelde iets voor anderen te kunnen betekenen op het hoge niveau waarop ik dat wil. In deze baan kon ik de kinderen op een nog dieper level helpen dan wat ik tot dan toe ervaren had. Omdat ik zoveel meer was dan een juf die rekenen en taal aanleerde.
Later zou deze ervaring op een bijzondere manier ook nog van grote betekenis zijn en veel duidelijk maken in mijn leven. Want in mijn jaren als juf zou steeds meer duidelijk worden dat wat ik daar gevoeld had, niet te vinden was in werken als leerkracht op een reguliere basisschool. Binnen het huidige onderwijssysteem bleek ik daar niet het verschil te kunnen maken dat ik wel kán en wíl maken. En dat zou me uiteindelijk radicaal doen besluiten te stoppen als juf en voor mezelf te beginnen als kindercoach. Zodat ik wel weer een grote impact kan maken op een hoog niveau, op het vlak dat ik belangrijk vind.
lees meer
In de vierde van de PABO ben ik afgereisd naar Indonesië voor mijn afstudeerstage. Ik heb daar 3 maanden stage gelopen op een Indonesische basisschool en daarna nog 6 weken lang door het land gereisd. Het was toen dat ik mijn hart verloor aan het land en mijn passie ontdekte voor reizen. Een zaadje werd geplant waaruit later mijn droom zou ontstaan om locatie-onafhankelijk te leven waardoor ik de wereld kan zien.
4 jaar nadat ik begonnen was met de PABO studeerde ik af. Ik besloot me nog verder te professionaliseren. Ik startte met de Master SEN; een opleiding waarmee ik me verder ontwikkelde op het gebied van zorg voor leerlingen met speciale onderwijsbehoeften*. Ik specialiseerde me in de richting ‘gedrag’. Een jaar later studeerde ik af met een 8!
*Met de kennis van nu denk ik achteraf: het zou knap zijn als je als kind in het huidige onderwijssysteem géén ‘special educational needs’ hebt.. Misschien dat ze daarom ook de naam hebben veranderd naar: Master Educational Needs.
Nietsvermoedend het werkveld in; de scholen in
Toen ik klaar was met mijn Master ben ik gaan werken als juf in het basisonderwijs. Ik ben begonnen als invalleerkracht binnen een grote scholenstichting, zodat ik veel verschillende scholen zag en veel ervaring opdeed. Al snel daarna werd ik gevraagd langdurig in te vallen op een SBO-school (Speciaal BasisOnderwijs). Daar stond ik voor het eerst maandenlang in 1 vaste groep. Toen die vervangingsperiode afliep rolde ik meteen in mijn volgende baan; vaste invalleerkracht op een reguliere basisschool.
Terwijl ik daar werkte hoorde ik dat er een nieuwe AZC-school geopend zou worden in Tilburg vanwege de enorme vluchtelingenstroom op dat moment. Mijn hart maakte een sprongetje. Dit sprak mij enorm aan vanwege die eerdere stage-ervaring op een AZC-school.
Ik nam contact op en hoorde dat al het personeel al aangenomen was, maar dat er misschien een klas bij zou komen. En dat ik dan alsnog zou mogen solliciteren. En ja hoor; er kwam een vijfde groep. Ik solliciteerde, werd aangenomen en begon een paar weken later met het letterlijk en figuurlijk mee opbouwen van de school.
lees meer
Hier werken was mijn droombaan, omdat ik hierin het verschil kon maken dat ik jaren eerder ook had ervaren in die stage. Maar al na een jaar was mijn taak hier volbracht. Want onze leerlingen stroomden uit naar reguliere basisscholen en er kwamen geen nieuwe leerlingen omdat de vluchtelingenstroom was gestopt.
Hierna heb ik op meerdere, heel uiteenlopende, andere scholen gewerkt en in totaal heb ik 5 jaar lang steeds fulltime mijn eigen klas gedraaid.
“Toen je startte wachtte jou een pittige taak om de destijds ontspoorde situatie in de klas op de rit te krijgen. En wat heb jij dat fantastisch gedaan. Niet alleen de kinderen, maar ook de ouders zijn dankbaar dat je deel hebt uitgemaakt van ons leven.”
– Lydia, ouder
Ervaringen van anderen
met mij als juf
“Ik heb de leukste 1,5 jaar van mijn jeugd gehad met jou als juf. Dankjewel.”
– Bo, 11 jaar
“Laura is een betrokken, enthousiaste leerkracht met veel passie voor haar vak. De kinderen zijn dol op Laura en vinden het heerlijk om in haar klas te zitten. Laura staat altijd open om te leren en te ontwikkelen en is een fijne collega om in je team te hebben.”
– Mirela, directie AZC-school Tilburg
“Wat jammer dat je naar een andere school gaat. Super bedankt voor dit leuke jaar. Ik vond je een fijne juf waar ik altijd mee kon praten. Je begreep dat ik het spannend vond dat we bijna naar Curacao gingen. Dat ik het soms moeilijk vond met een gehandikapt broertje. Bedankt, super bedankt!”
– Imre, 11 jaar
“Laura; Wij kennen je maar kort, maar in die tijd heb je heel wat laten zien! Een zelfverzekerde, bedachtzame, hardwerkende, gezellige collega; logisch dat we jou met lede ogen zien weggaan …… Je kwam binnen alsof je hier altijd al werkte en pakte meteen mee aan. Je was een fijne juf voor de leerlingen: je bent duidelijk én lief. Dat zijn de beste juffen 😉 Ook op teamniveau pakte je mee aan, en zat zowaar in onze eerste ‘MR’ en voerde meteen sollicitatiegesprekken!”
– directie AZC-school Oisterwijk
“Heel erg bedankt voor alles wat je voor mij en de klas heb gedaan. Ik vind je een goede en lieve juf. Je was er altijd voor ons. Daar wil ik jou heel veel voor bedanken lieve Laura! Dankjewel beste juf van de wereld.”
– Qiqi, 11 jaar
“Super bedankt voor alles wat je voor me hebt gedaan. Al de steun die je me hebt gegeven en me ook met andere meidendingen hebt geholpen. Ik ga je super erg missen.”
– Trijntje, 11 jaar
“Bedankt voor de leuke jaren. Jij bent een juf die ik nooit zal vergeten jou lessen zijn ook heel leerzaam dat is fijn. Bij jou kan ik ook alles kwijt.”
– Sven, 10 jaar
“Ik heb erg genoten met jou als juf. Ik had het heel fijn als jij en ik gesprekken hadden. Ik zal je missen. Je lessen waren erg goed. Ik heb hele fijne herinneringen aan jou. Jij bent: behulpzaam, aardig en lief. Oftewel een superjuf. Zo’n juf kom je niet elke dag tegen, daarom gun ik andere kinderen jou ook als juf. Maar ik vind het wel jammer dat je weggaat. Veel plezier de rest van je leven.”
– Annabel, 10 jaar
“(Naam school) mag blij zijn met jou als nieuwe leerkracht! Ik heb je zeer gewaardeerd als juf van Annabel. Bedankt voor al je inzet, geduld en warmte die je ons gegeven hebt.”
– Reinou, ouder
“Je bent echt een topjuf. Ik kan alles bij je kwijt. Maar dan ook echt alles. Ik zal je nooit vergeten. En de klas ook niet. Eigenlijk kan ik alleen maar zeggen, ik ga je heeeeeel maar dan ook heeeeeeel erg missen.”
– Sietske, 11 jaar
“Ik wil je enorm bedanken voor je geduld, energie, het vertrouwen en voor de fijne tijd die ik in de klas heb gehad! Ik zal je echt missen. Thnx.”
– Kind, 12 jaar
“Je bent de leukste juffrouw die ik ooit heb gehad. Ik vind het zo jammer dat je weggaat. Ik vond je lessen heel leuk. Ik was nieuw op school maar omdat jij zo leuke juffrouw was voelde ik me thuis in de klas. Erg bedankt voor alles.”
– Mert, 10 jaar
“Jij bent een juf die ik nooit zou vergeten! Je kan goed les geven en ik kan altijd alles tegen je zeggen en dan help je me ook. Die leuke momenten met jou en de klas zal ik nooit vergeten. Van al de juffen die we ooit gehad hebben ben jij wel de beste!”
– Sophie, 11 jaar
“Ik ben heel dankbaar voor alles wat je deed. Ik vond jou een hele fijne juf.”
– Kind, 11 jaar
“In korte tijd hebben we je als leerkracht van ‘onze’ (naam zoon) als een fijn persoon ervaren en een leuke juf voor de kids.”
– Ouder
Zie voor ervaringen van anderen met mij als kindercoach de homepagina.
“When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down ‘happy’. They told me I didn’t understand the assignment, and I told them they didn’t understand life.”
– John Lennon
In mijn afwisselende jaren als leerkracht heb ik alle groepen gehad, van groep 1 t/m 8. En alle soorten scholen gezien; van regulier basisonderwijs tot AZC-school tot het SBO. In die tijd heb ik, door de jaren heen, honderden leerlingen gecoacht. En dat was waar mijn vuurtje écht van aan ging. Omdat ik hiermee een impact kon maken op de persoonlijke ontwikkeling van kinderen. En ze kon laten groeien als mens.
Maar.. er werd van mij verwacht dat ik de toetsresultaten op 1 zette i.p.v. het kind
Zonder dat ik dat toen al echt in de gaten had, liep ik daar helemaal op leeg. Ik moest werken binnen de beperkingen van het onderwijssysteem. Een systeem waarin er steeds minder gekeken werd naar de kinderen en hun welbevinden. Er moest immers gepresteerd worden. De toets- en CITO-scores moesten omhoog!
Het werd me daardoor vrijwel onmogelijk gemaakt te doen wat ík belangrijk vond, met en voor kinderen. Ik moest juist dingen doen die haaks staan op hoe ik het zie.
lees meer
Op wonderbaarlijke wijze kreeg ik het in al mijn jaren voor de klas tóch voor elkaar om én die (nog) betere scores te leveren die de school wilde (omdat de inspectie het wilde). Én om tegemoet te komen aan wat ik zelf belangrijk vind: gelukkige kinderen en hen laten groeien als persoon.
Maar .. dit kostte me enorm veel energie. Want terwijl de werkdruk in het basisonderwijs al ongelofelijk hoog ís, was ik hiermee eigenlijk al die tijd 2 banen in 1 aan het werken. Aan de ene kant die van een leerkracht die mee moest in alles wat er van hem verwacht werd. Aan de andere kant die van een kindercoach, die probeerde de negatieve impact die dit op de kinderen had zo klein mogelijk te houden. En die de kinderen coachte om te gaan met de druk.
Maar voor het laatste was eigenlijk geen tijd. Het was onhoudbaar. En het eiste dan ook zijn tol…
Ik verloor mezelf helemaal in deze tegenstrijdige taak die onmogelijk was in de tijd die ik had. Letterlijk al mijn energie ging naar mijn werk. Mijn privé-leven had ik, zonder dat ik dat echt doorhad, al helemaal aan de kant geschoven. Maar het was nog steeds niet genoeg. In deze baan was het onhaalbaar om de kinderen te bieden wat ik wilde.
Ik voelde me hierin onbegrepen en alleen. Was ik de enige die dit zo zag? Die me stoorde aan de wedstrijd die onderwijs geworden was?
Hoe kon de focus liggen op prestaties i.p.v. op het kind zelf? Hoe kon dit systeem en deze manier van werken blijven voortbestaan? Terwijl het basisonderwijs de plek is in Nederland met de meeste burn-outs? Waar zelfs kinderen tegenwoordig onder de druk bezwijken.
Ik belandde in een
burn-out
Ik was op. Verslagen. Al maandenlang. Maar ik wilde de strijd nog steeds niet opgeven. Want ik moest en zou alles blijven geven wat ik had, voor de kinderen. En ik had geleerd door te zetten, no matter what.
Tot ik mezelf op een vroege ochtend weer eens huilend probeerde op te peppen en klaar te maken voor weer een werkdag. Maar alles zat tegen. Met als druppel dat mijn auto niet startte. De accu was leeg….
Nou, de mijne ook! Het emmertje zat al zo lang (te) vol. Ik stortte in, kreeg een paniekaanval en vanaf dat moment zat ik thuis met een heftige burn-out. Een verschrikkelijke periode. Ik was diep ongelukkig. Ik was zo ver bij mezelf vandaan dat ik geen licht meer zag aan het einde van de tunnel.
Het was toen dat ik me het disfunctioneren van het onderwijssysteem pas écht realiseerde. Het maakte me verdrietig en ik voelde me in de war. Ik wist niet hoe ik verder moest. Of ik überhaupt nog verder kon in het onderwijs. Ik werd gedwongen te gaan voelen wat ik écht wilde.
“So many years of education yet nobody ever taught us how to love ourselves and why it’s so important. “
– Unknown
Ik kon hier niet langer aan meedoen.
Mijn missie werd geboren.
Ik kwam op het punt dat ik heel duidelijk voelde dat het voor mij geen optie was om terug te gaan. Ik had inmiddels een missie, namelijk: ‘Ieder kind weer zielsgelukkig’. Daar wilde ik aan gaan werken, op míjn manier en voorwaarden.
Ik nam een radicaal besluit. Ik nam ontslag. Terwijl ik nog herstellende was van mijn burn-out.
Vond ik dat eng? Was ik bang, omdat ik mijn salaris kwijtraakte terwijl ik nog geen ander inkomen had? Nee. Gek genoeg niet. Ik voelde: ik mag gaan doen wat mijn hart me ingeeft en wat ik te doen heb hier op aarde. En als ik iets heel sterk voel, durf ik blind op mijn intuïtie te vertrouwen. Het was toen dat ik besloot voortaan te gaan doen wat goed voelde. En niet meer te doen wat niet goed voelde. Op werkgebied én privé. Omdat ik inmiddels geleerd had voortaan in alles wat ik doe mijn geluk op 1 te zetten.
En dat laatste gun ik anderen ook. Daarom besloot ik verder te gaan als zelfstandig kindercoach. Zodat ik wél de tijd heb om kinderen mee te geven wat ik zelf inmiddels geleerd heb; belangrijke lessen over het leven, die je niet leert in of van ons schoolsysteem en onze maatschappij. Door die lessen door te geven kunnen anderen ook weer zielsgelukkig worden. En blijven.
lees meer
Bovendien wil ik met dit besluit en mijn missie een signaal afgeven. Een tegenbeweging op gang brengen. Dit moet veranderen! Het Nederlandse onderwijssysteem maakt kinderen én de mensen die er in werken ongelukkig. Net als het gedachtegoed van de Nederlandse maatschappij over (moeten) presteren.
“Zoals ik naast je heb mogen werken, weet ik zeker dat kindercoaching jouw ding is! Je ziet en erkent ieder kind.”
Mijn burn-out bleek achteraf een groot geschenk
Omdat ik daardoor nu dit werk doe als kindercoach & mijn mooiste leven leef.
Op dat moment voelde het absoluut niet zo, maar achteraf kan ik zien dat mijn burn-out een cadeau was. Door de inzichten die ik toen opdeed ben ik namelijk mijn geluk weer op 1 gaan zetten (i.p.v. mijn prestaties).
Het heeft mij eraan herinnerd dat dat het allerbelangrijkste is in het leven: gelukkig zijn. Helemaal jezelf durven zijn, doen wat je leuk vindt, je eigen pad volgen, voor je dromen gaan en genieten van het leven. Al het andere is bijzaak.
lees meer
Het liet me inzien dat jezelf willen bewijzen, denken dat je megahard moet werken om iets te bereiken en iets voor te stellen en het voelen van een (constante) prestatiedrang en -druk je diep ongelukkig kunnen maken. En er zelfs voor kunnen zorgen dat je helemaal vastloopt en niet meer functioneert. Dat was wat ik nu zelf ervaren had.
Het zorgde ervoor dat ik ging doen wat IK écht wilde, op alle gebieden in mijn leven. Zo heb ik eindelijk mijn droom waargemaakt om locatie-onafhankelijk te leven, zodat ik de wereld kan rondreizen. En ik heb mijn droombaan gecreëerd doordat ik nu als kindercoach op míjn manier met kinderen werk.
Ik ben weer zielsgelukkig. En dat gun ik iedereen.
“Als ik een opvoedkundige zou zoeken, zou ik naar jou komen!”
– Tessa, ouder
Mijn burn-out heeft er bij mij dus voor gezorgd dat ik nu weer zielsgelukkig ben. Maar zo’n pijnlijke en heftige route zou niet nodig moeten zijn om zielsgelukkig te zijn. Je hoeft niet te wachten op een groot dieptepunt om te beginnen met zielsgelukkig worden. Ik vind dat zelfs heel onwenselijk.
Als juf zag ik kinderen klaargestoomd worden voor een zelfde harde route als die ik aflegde. Omdat ze opgroeien met hetzelfde gedachtegoed als ik deed. Namelijk dat je superhard moet werken om zoveel mogelijk te bereiken en iets voor te stellen. En dat je prestaties bepalen wie je bent. Dat dat belangrijker is dan hoe je je (daarbij) voelt.
Maar jij kunt nu besluiten die route voor kinderen te voorkomen
En daar kan ik je, vanuit mijn eigen ervaring, bij helpen. Net als dat ik kinderen kan helpen die al tegen hetzelfde aanlopen als ik deed. Want ik weet hoe het is om vast te lopen. Ik weet hoe het is om jezelf helemaal kwijt te zijn. Ik weet hoe het is om dat te veroordelen. En ik weet hoe het is om door dit alles ongelukkig te zijn.
Been there done that, waardoor ik nu precies weet welke mindset je (uiteindelijk) ongelukkig maakt. Wat de signalen zijn dat iemand die route bewandelt. En hoe ik anderen aan de hand kan meenemen in het proces van een mindset ontwikkelen en die dingen gaan doen die je wél gelukkig maken.
En dat doe ik nu als kindercoach. Door kinderen al te wapenen tegen wat ze leren van ons schoolsysteem en van het gedachtegoed van de maatschappij. Door hen te leren bij zichzelf te blijven, in deze wereld waarin er steeds meer van ze verwacht wordt.
lees meer
Door kinderen weer in hun kracht te zetten en hen de wijsheid terug te geven die zij van nature al in zich hebben. Want kinderen wéten dat gelukkig zijn het belangrijkste is, maar door de omgeving waar ze nu in opgroeien raken ze dit volledig kwijt. Net zoals dat ik, door de prestatiedruk die ik ook altijd voelde, tot mijn 28e niet meer wist dat het leven niet draait om hard werken en presteren, maar om mezelf goed voelen. Door mijn burn-out zag ik pas weer in hoe belangrijk het is te (blijven) doen wat JIJ écht wilt. Want daar ligt je geluk.
Ik ben een idealist. Ik droom groot. Ik wil de wereld mooier maken. En ik geloof oprecht dat dat kan door aan mijn missie te werken. Want een betere wereld begint met jouw kind. Ik vind het iedere keer weer zo bijzonder om een coachee te zien groeien en opbloeien. Het geeft me enorm veel voldoening te weten dat ik nu kinderen al de levenswijsheid meegeef die hen helpt hun meest zielsgelukkige leven te (gaan) leiden.
Want als dat mij gelukt is, kun jij dat ook.
Ieder kind weer zielsgelukkig!
Meer weten over mijn kindercoaching?
Benieuwd naar mijn aanbod? Bekijk de pagina Aanbod en tarieven.
Wil je meer weten over mij & me blijven volgen?
Volg me op instagram: lauracoppens.kindercoach voor een dagelijks inkijkje in mijn locatie onafhankelijke leven. Ik deel hier zowel over mijn kindercoaching als over mijn privéleven.
Zie je liever alleen content met betrekking tot mijn kindercoaching? Like dan mijn facebookpagina: Laura Coppens De online kindercoach
“De kinderen zijn echt gek op jou. Dus weet dat je gewaardeerd wordt en ook door de ouders. Die hebben datzelfde gevoel.”
– Klassenouder
Benieuwd wat ik voor
jou kan betekenen?
Neem vrijblijvend contact met mij op. Ik ben ook erg nieuwsgierig naar hoe ik jou kan helpen!
